Król Jan III Sobieski w związku z suplikami od Żydów koronnych, zwłaszcza z województw poznańskiego i kaliskiego, potwierdza konstytucję sejmu grodzieńskiego 1679 oraz swoją deklarację i zakazuje poborcom podatkowym wybierania od nich innych podatków poza pogłównym żydowskim, w szczególności dodatkowego pogłównego żydowskiego oraz dwóch stawek pogłównego (generalnego) oraz dwunastu stawek podatku podymnego, które uchwaliła szlachta wielkopolska w 1679 r. na sejmiku relacyjnym średzkim. Do zapewnienia ochrony Żydom i przestrzeganie uniwersału zobowiązani zostali wojewodowie poznański oraz brzesko-kujawski.